قصّه های پزشکی

از متن کتاب… آبجی طوبا خدا بیامرز از همون میانه سالی انگشتان دست و پایش بفهمی نفهمی داشت کج و کوله می شد و صبح ها که از خواب بیدار می شد بدنش خشک بود و بعد از خواندن دو رکعت نماز نرمتر می شد. خاله آبجی خیلی مهربان بود. وقتی قوزک پایمان در ورجه ورجه های تموم نشدنی حیاط خونه قلمستان باد می کرد؛ آبجی طوبا مچ پایمان را در آب نمک ولرم ماساژ می داد و بعدش با زرده تخم مرغ و کهنه سفت حسابی دورش را می بست. آبجی طوبا برای شفای مریض ها و کم شدن فشار قبر مرده ها و قبولی تجدیدی ها و اجابت خواسته جوان ها هم