تشخیص و درمان نارسایی توجه اشتراکی در کودکان مبتلا به اوتیسم

توانایی و انگیزه توجه اشتراکی، منحصر به نظام شناختی انسان است و پیش نیاز تحول زبان و تعاملات اجتماعی پایه، نظیر درک هیجانات، مقاصد، باورها و دیدگاه های دیگران به شمار می رود. نارسایی توجه اشتراکی، یکی از زودرس ترین شاخص های طیف اختلالات اوتیستی است. از این رو، شناسایی ماهیت و معرفی شیوه های ارزیابی و نوپروری این نارسایی، اهمیت بسزایی در فعالیت های بالینی و پژوهشی اختلالات اوتیستی دارد. این کتاب از سه فصل تشکیل شده است. فصل اول، به مبانی توجه اشتراکی و ارتباط آن با اختلالات اوتیستی می پردازد. فصل